Technologie ocieplania domu

Jednym z podstawowych elementów w trakcie budowy domów jest troska o jego właściwe ocieplenie. Nieprawidłowa izolacja cieplna może skutkować poważnymi problemami. Zimą, problemem może stać się oprócz niedogrzania pokoi mimo dodatkowych źródeł ogrzewania, które również mają swój koszt, a także pojawiająca się z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom nagrzeje się tak bardzo, że upał wewnątrz stanie się nie do wytrzymania, co z kolei może wiązać się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie istnieje wiele sposobów na ocieplenie domu. Do jednych z najbardziej popularnych zaliczają się pianka PUR -poliuretanowa i wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te formy mają swoje wady i zalety, jednak istnieje wiele czynników, oddziałujących na ich częste zastosowanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka poliuretanowa jest formą ocieplania domu, charakteryzującą się przede wszystkim sposobem nakładania i szczelnością. Po nałożeniu w postaci natrysku, pianka szybko puchnie, ze względu na co ma możliwość dostosowania się do wolnej przestrzeni oraz wypełnienia wszelkich zakamarków. To oznacza, że ta metoda izolacji, daje wysoką gwarancję szczelnej ochrony i zmniejsza ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka PUR dzieli się na dwa typy: piankę zamkniętokomórkową i otwartokomórkową. Różnica między nimi jest istotna. Piana zamkniętokomórkowa ma doskonała izolację termiczną ( niedużo lepszą od otwartokomórkowej), nie jest paroprzepuszczalna i nie wchłania wody. Po wyschnięciu jest bardzo twarda, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową wykorzystuje się zwykle na poddaszach. Jest ona niezwykle lekka, a dzięki swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i się jej trzyma. Przepuszcza wilgoć mocniej niż zmiennokomórkowa, ale nie ma skłonności do nasiąkania wodą.

Zalety i wady pianki poliuretanowej

Do zalet pianki PUR, poza doskonałym dostosowaniem do podłoża, należą przede wszystkim prosta aplikacja i wysoki poziom izolacji termicznej. Mimo różnic pomiędzy pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, stopień wodoszczelności w obu przypadkach jest bardzo wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie wielkim plusem, ponieważ jej użycie nie obciąża konstrukcji domu. Ponadto pianka nie będzie dobrym pożywieniem dla gryzoni, dzięki czemu nie zagnieżdżą się w domu tak chętnie. Jest też dobra w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR trzeba zaliczyć przede wszystkim koszty. Za piankę świetnej jakości zapłaci się więcej pieniędzy, niż na przykład za wełnę równie doskonałego wykonania. Pianka PUR wypada także gorzej w przypadku odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, ale w płomieniu topi się i zwęgla, ale po odjęciu ognia samoczynnie gaśnie.

Można spotkać też wiele obaw, co do stosowania pianki z uwagi na zdrowie, jednak wieloletnie badania wykazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce tylko w czasie aplikacji i utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy lepiej nie używać pomieszczenia, a przy nakładaniu zakładać specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest tak samo często wykorzystywana do ocieplania domów, co pianka poliuretanowa. Bardzo dobrze izoluje ciepło i ma doskonałą przepuszczalność. Dodatkowo dobrze położona, będzie na lata zatrzymywać swoje właściwości, których także jest wiele. Zazwyczaj są to płyty, maty lub połacie materiału, które dostosowuje się do ocieplanej przestrzeni i z reguły potrzeba zaaplikowania dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.

Istnieją dwa typy wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z bazaltu, dolomitu lub kruszywa wapiennego i wełna szklana, która tworzona jest ze stłuczki szklanej z recyklingu oraz z piasku kwarcowego. By powstała płyta lub mata, dostarczony materiał topi się w wysokiej temperaturze, po czym rozwłóknia. Następnie, dokłada się specjalne żywice oraz nadaje odpowiedni kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma trochę lepszą izolacyjność od tej skalnej, jednak obie wykazują wysoką jakość oraz bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną częściej używa się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Główną zaletą wełny jest jej absolutna odporność na ogień. Przyznano jej najwyższą klasę A, czyli stanowi barierę ochronną w razie pożaru. Dodatkowym plusem jest świetna izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki PUR, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na urazy mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też dodać, że jej koszt jest mniejszy w porównaniu do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt łatwo, jednak jeżeli tak się stanie, ciężko jest ją osuszyć, co może przyczyniać się do rozwoju pleśni i grzybów. Istotne jest zatem użycie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może być źle położona, dlatego że trudniej zatkać nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności oraz powstawaniu termicznych mostków. Z kolei masa wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, przede wszystkim w czasie jej zakładania, dlatego tak samo jak przy korzystaniu z pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Rzadko zdarza się, żeby była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR a wełna mineralna

Zarówno pianka PUR jak i wełna mineralna mają swoje zalety i wady, jednak dla obu znajdą się właściwe zastosowania. Wybór pomiędzy tymi dwoma tworzywami powinien zależeć od indywidualnych uwarunkowań i oczekiwań. Warto mieć na uwadze najistotniejsze czynniki, takie jak koszty ciężar, ognioodporność czy ryzyko pochłaniania wilgoci i samemu zdecydować, jakie rozwiązanie będzie najkorzystniejsze.